ครูเล็กสอนมวย บทที่ห้า - ค่ายมวยไชยา บ้านช่างไทย

TH / EN
Go to content

ขาหน้า คือขาข้างที่วางอยู่หน้าของตัว และวางอยู่หน้าของขาอีกข้างหนึ่ง ในลักษณะปกติของการยืน การยืนมวยจึงเป็นสิ่งสำคัญที่เราผู้ฝึกฝนต้องละเอียดละออ ในการพินิจพิจารณาในการเลือกท่าทางในการยืนมวย ไม่ให้มีการเกร็งของกล้ามเนื้อที่บิดเบี้ยวผิดธรรมชาติ มวยไทยเราจึงไม่นิยมการย่อมากไปเมื่ออยู่ในระยะไกล จะย่อมากก็ต่อเมื่อเข้าระยะใกล้และเราต้องคาดหมายการใช้งานให้ทันท่วงทีไปในขณะเดียวกัน ตลอดจนการย่างมวยเราก็ต้องไม่มีการไขว้ขาหรือเดินมวยที่ขาทั้งสองข้างแนบชิด กันเป็นเวลานาน ซึ่งจะเป็นอันตรายต่อการถูกเตะรวบหรือการที่ทำให้การทรงตัวของเราหย่อนสมรรถภาพลง

.......... ถ้าจะกล่าวไปแล้วขาหน้านั้นมีความสำคัญมากกว่าหมัดหน้าเสียอีก ที่กล่าวเช่นนี้เนื่องจากขาหน้านั้นมี   ระยะการใช้งานที่ไกลกว่าและหากฝึกฝนจนเกิดความชำนาญท่านย่อมสามารถใช้ขา หน้าได้ทั้งบนและล่างทั้งใกล้และไกล โดยเฉพาะมวยไทยที่ต้องใช้ขาหรือตีน

     ..........การต่อสู้ทุกชนิดเริ่มต้นด้วยการยืน ยกเว้นการต่อสู้ของสัตว์เดรัจฉานบางจำพวก เราจึงต้องฝึกการยืนให้มั่นคงแข็งแรงรวมไปถึงการฝึกการเดินการย่างการ เคลื่อนไหวในแบบต่างๆให้มีความคล่องตัวและปลอดภัยจากการถูกกระทบจากอวัยวุธ ของฝ่ายปรปักษ์ ที่กล่าวมายืดยาวนั้นก็เพื่อให้ท่านผู้อ่านมีความเข้าใจในการยืนมวยก่อนที่ จะกล่าวถึงวิธีการใช้ขาหน้าต่อไป

วิธีการใช้ขาหน้าหรือตีนหน้า

..........ดังได้กล่าวมาแล้วว่าตีนหน้าหรือขาหน้านั้นต้องวางอยู่หน้า ให้เราฝึกการใช้งานแบบไม่ต้องมีการขยับหรือง้างให้เราใช้การถ่ายน้ำหนักลงบน ขาอีกข้างหนึ่งเมื่อเราต้องการเตะ หรือต้องการถีบรวมไปถึงการฉัดหรือเหน็บ และเมื่อเราเห็นคู่ต่อสู้เพียงขยับ ก็ให้เราฉัด เตะ เหน็บหรือถีบไปที่ท้องน้อย ลิ้นปี่ หรือเตะไปที่ขาด้านในหรือด้านนอก หรือปัตตะคาดใน ปัตตะคาดนอก อันเป็นจุดอันตรายซึ่งมีผลต่อการยืนการเดินของฝ่ายปรปักษ์ซึ่งโบราณาจารย์ ทั้งหลายท่านสมัญญานามการกระทำอย่างนี้ว่า ชิงคม และเพื่อไม่ให้นาทีทองผ่านไป ให้เราติดตามซ้ำเติมด้วยอวัยวุธเข่า ศอก ตีนหลัง หมัด เพื่อไม่ให้การทำงานของขาหน้าหรือตีนหน้าทำงานโดยเปล่าประโยชน์ ซึ่งการติดตามซ้ำเติมดังกล่าว โบราณาจารย์ในอดีตจนถึงปัจจุบันสมัญญานามว่า พันลำ

และในโอกาสต่อไปผมจะอธิบายคำว่า พันลำ

ครูเล็กสอนมวยตอนอื่นๆ
Back to content