ครูเล็กสอนมวย บทที่ยี่สิบสอง - ค่ายมวยไชยา บ้านช่างไทย

TH / EN
Go to content

..........มวยไทยนี่จะว่าไปแล้วมันก็เป็นเรื่องความระมัดระวังตัวของเราไม่ให้เผลอเรอในแบบมวย ถ้าจะกล่าวให้เข้าใจง่ายๆก็คือ ให้เราสร้างความระมัดระวังให้อยู่เป็นอัตโนมัติ และให้มีท่าในการระมัดระวังให้อยู่เป็นนิสัย เวลาตกใจ หรือเวลายกรับ หรือยกป้องกัน ยากเหมือนกันนะครับที่จะทำให้เป็นชวนะ

..........แต่ก็ขอให้ฝึกกันไปเถอะครับ มันก็ได้ตามความขยันหมั่นเพียรของผู้ฝึกฝน การป้องกันตัวนั้นน่ะสำคัญเป็นที่สุด และต้องป้องกันให้คู่ต่อสู้ของเราเจ็บ นั่นหมายถึงการตอบโต้ในทันทีที่คู่ต่อสู้ไม่มีวันรู้ และยังเป็นการตัดรอนอวัยวุธของเขาไปในขณะเดียวกัน  เมื่อเราฝึกจนถึงระดับนี้นั้น เวลาเราซ้อมทุกครั้งเราจะเหมือนกับว่ามีแรงมากขึ้น มากขึ้น แท้ที่จริงเปล่าเลย แรงของคู่ต่อสู้ต่างหากที่ถอยลง เนื่องจากเราได้ตัดกำลัง ส่วนการยืน กำลังส่วนการชก การเตะ การเข่า ด้วยท่าครูหรือด้วยแนวป้องกัน ที่ท่านได้ฝึกฝนจนช่ำชอง

..........ก็กล่าวเป็นการคุยกันเป็นเกล็ดเล็กเกล็ดน้อย เพื่อป้องกันท่านผู้อ่านอาจจะเบื่อเนื้อหาเกี่ยวกับมวย ที่ต้องอธิบายให้ ละเอียดลออ สมัยเมื่อผมได้ศึกษากับท่านปรมาจารย์เขตร ศรียาภัย ท่านก็ไม่ได้สอนอะไรมากนักเลย ท่านให้ยืนจับคู่ตบหูกัน ชกท้องกัน ชกหน้ากัน จากช้าๆจนไปถึงแบบเร็วๆ แล้วท่านก็จะเน้นการย่างสามขุม ซึ่งการย่างสามขุมนั้น ผมเองย่างวันละไม่ต่ำกว่าหนึ่งชั่วโมงกับอีกสี่สิบห้านาที ผมให้ความสำคัญกับย่างสามขุมมาก เนื่องจากท่านปรมาจารย์ท่านกล่าวว่าเป็นลมหายใจของมวยไทย เวลาผมย่างท่านปรมาจารย์ท่านก็จะนั่งดู ศิษย์คนอื่นๆหรือว่าศิษย์รุ่นพี่ ที่จำได้ก็มี พี่สมศักดิ์ พี่ณรงค์ พี่จงเจริญ พี่สมบุญ พี่อัศษฎางค์  ส่วนเพื่อนๆผมรุ่นเดียวกันก็มีเจ้าสมชาย เจ้าจิระพรรณ เจ้าวิเชียร และก็อีกหลายคน ซึ่งตบหูกันอยู่บ้าง ชกกระสอบทรายอยู่บ้าง นั่งคุยกันเกี่ยวกับเรื่องมวยหรือว่าเรื่องอื่นๆอยู่บ้าง นานๆท่านจะชำเลืองมองดูผมสักที ซึ่งหลังจากที่ผมย่างเสร็จ ก็ไม่แคล้วต้องมาถูกตบหูโดยรุ่นพี่ๆหรือว่าโดยเพื่อนๆ สนุกดีครับ นึกย้อนหลังกลับไปทำให้วูบเหมือนกัน ว่าเราแค่หลับตาแพล๊บเดียวเวลาก็ผ่านมา ถึงสามสิบสี่ปีแล้วหรือนี่

การสอนมวยไชยา
การเรียนมวยไชยา

..........นั่นเป็นการเรียนการสอนสมัยกระโน้น ที่ผมได้มีโอกาสได้ศึกษาร่ำเรียน นานๆท่านจะบอกลูกไม้ให้ลูกศิษย์สักครั้ง ไม่ใช่ว่าท่านหวง แต่ท่านดูศิษย์แต่ละคน ว่าใครสมควรแก่การได้รับแค่ไหนนั่นเอง

..........เรียนกับท่านนั้นท่านสอนช้าๆ แต่เราไปได้เร็ว ศิษย์กับครูต้องปรับเข้าหากัน นโยบายการสอนของท่านนั้นลึกซึ้งยิ่งนัก ยากจะหาครูบาอาจารย์ในยุคปัจจุบันนั้นเทียบท่านได้

..........จำได้ว่าเมื่อผมได้เรียนมวยไชยากับท่านปรมาจารย์เขตร ศรียาภัยแล้ว ผมไม่เคยเจ็บตัวจากการซ้อม หรือว่าการชกต่อยกับใครเนื่องจากถูกรังแกอีกเลย ไม่ใช่ว่าผมเก่งนะครับ แต่ครูบาอาจารย์ผมต่างหาก ที่ท่านสอนดี สอนเป็นขั้นเป็นตอน คนเรียนๆแล้วก็เข้าใจ และสามารถนำไปใช้ได้จริงจนตราบเท่าทุกวันนี้


ครูเล็กสอนมวยตอนอื่นๆ
Back to content